داستان اسارت دختر داریوش سوم بدست اسکندر

استاتیرا یا بَرسینه دختر داریوش سومهخامنشی و استاتیرای دوم (با مادر خود همنام بود)، و خواهر دری‌په‌تیس، و همسر اسکندر مقدونی بود.

کنت کورث گوید:[۱] مقارن فتح صور به دست اسکندر (۳۳۲ پیش از میلاد) نامه‌ای از داریوش سوم به اسکندر رسید که او را پادشاه خوانده به او تکلیف کرده بود، دخترش استاتیرا را به وی بدهد و جهیز او ممالکی باشد که بین هِلس پونت (داردانل) و رود هالیس (قزل ایرماق حالیه) واقع است و اسکندر بدین شرایط صلح کند. اسکندر شرایط داریوش را برای صلح نپذیرفت.[۲]

در طی نبرد ایسوس استاتیرا جزو حرم داریوش سوم اسیر سپاه اسکندر شد.[۳] اسکندر پس از مراجعت از هند در سال ۳۲۴ پیش از میلاد با استاتیرا ازدواج کرد. پلوتارک می‌نویسد:[۴] وقتی که اسکندر در بستر مرگ بود، روشنک، همسر دیگر اسکندر، آبستن بود و از این جهت مورد احترام مقدونی‌ها واقع شده بود، ولی چون او به استاتیرا رشک می‌برد، او را فریب داد! به این معنی که نامه‌ای جعلی از طرف اسکندر به او نوشته، احضارش کرد و همینکه او آمد، امر کرد او و خواهر وی دری‌په‌تیس را کشته، جسد آنها را در چاهی انداختند سپس چاه را به امر او پُر کردند. در این کار پردیکاس، محرم و شریک جنایت روشنک گشت. پردیکاس، همان شخصی است که پس از مرگ اسکندر، از تمام سرداران او متنفذتر بود.[۵]

معنی استاتیرا

استاتیرا یک اسم هخامنشی (دختر داریوش سوم و همسر اردشیر دوم) است که اصل آن ستاترا یا ستاتیرا می‌باشد. «ستا» به معنای ستایش کردن و «ترا» پسوند اسم فاعل برای بانوان بوده است. پس استاتیرا یعنی دختر ستایشگر.

منابع[ویرایش]

1. ↑ (کتاب ۴ بند ۵)
2. ↑ ایران باستان، ص ۱۳۴۴
3. ↑ (ایران باستان ص، ۱۳۱۸، ۱۳۲۰، ۱۳۶۲
4. ↑ (کتاب ۴ بند ۱۰۰)
5. ↑ ایران باستان ص ۱۹۳۴

• ایران باستان، تألیف: پور داوود
• فرهنگ ایران باستان، تألیف: پور داوود